حقيقت امر اينست كه در مسأله پوشش - و به اصطلاح عصر اخير حجاب - سخن در اين نيست كه آيا زن خوب است پوشيده در اجتماع ظاهر شود يا عريان؟
روح سخن اينست كه آيا زن و تمتعات مرد از زن بايد رايگان باشد؟
آيا مرد بايد حق داشته باشد كه از هر زنی در هر محفلی حداكثر تمتعات را (به استثناء زنا) ببرد يا نه؟
اسلام كه به روح مسائل می نگرد جواب می دهد: خير، مردان فقط در محيط خانوادگی و در كادر قانون ازدواج و همراه با يك سلسله تعهدات سنگين می توانند از زنان به عنوان همسران قانونی كامجوئی كنند، اما در محيط اجتماع استفاده از زنان بيگانه ممنوع است. و زنان نيز از اينكه مردان را در خارج از كانون خانوادگی كامياب سازند به هر صورت و به هر شكل ممنوع می باشند.
از نظر اسلام محدوديت كاميابيهای جنسی به محيط خانوادگی و همسران مشروع، از جنبه روانی به بهداشت روانی اجتماع كمك می کند، و از جنبه خانوادگی سبب تحكيم روابط افراد خانواده و برقراری صميميت كامل بين زوجين می گردد، و از جنبه اجتماعی موجب حفظ نيروی كار و فعاليت اجتماع می گردد، و از نظر وضع زن در برابر مرد، سبب می گردد كه ارزش زن در برابر مرد بالا رود.
فلسفه پوشش اسلامی به نظر ما چند چيز است. بعضی از آنها جنبه روانی دارد و بعضی جنبه خانه و خانوادگی، و بعضی ديگر جنبه اجتماعی، و بعضی مربوط است به بالا بردن احترام زن و جلوگيری از ابتذال او. حجاب در اسلام از يك مسأله كلی تر و اساسی تری ريشه می گيرد و آن اينست كه اسلام می خواهد انواع التذاذهای جنسی، چه بصری و لمسی و چه نوع ديگر به محيط خانوادگی و در كادر ازدواج قانونی اختصاص يابد، اجتماع منحصرا برای كار و فعاليت باشد. برخلاف سيستم غربی عصر حاضر كه كار و فعاليت را با لذتجوئيهای جنسی به هم می آميز د، اسلام می خواهد اين دو محيط را كاملا از يكديگر تفكيك كند.
نظرات شما عزیزان:
.gif){kind=small}
آمار
وب سایت:
